‘Haar zus is best slim, maar ik denk dat Marjolein het niet zo ver gaat schoppen’ had mevrouw Algera tegen mijn ouders gezegd waar ik bij zat. Mijn zus was zojuist met vlag en wimpel geslaagd voor haar VWO en na de vakantie stonden haar niet één maar twee studies te wachten, waar ze vier jaar later ‘met genoegen’ (nog net niet cum laude) van zou afstuderen.

“Ik zie zijn naam overal staan” zegt mijn vriendin me. We zitten op mijn balkon in de zon. Ik heb mijn rechterbeen onder me gevouwen en mijn linkerbeen rust op mijn rechterknie. “Overal!" vervolgt ze. "Op reclameborden langs de snelweg, op bedrijfsbusjes, ik hoor zijn naam op straat roepen en laatst zag ik zijn naam geschreven op de muur van een cafe met een hartje erbij getekend. Dat kan toch geen toeval meer zijn?! Volgens mij is het een teken” besluit ze met een knikje.