Tranen prikken door haar stem als ze over haar oma vertelt, haar toonhoogte wordt steeds iets hoger en in haar waterige ogen vormen zich grote tranen. Haar woorden gaan voor een gedeelte langs mij heen maar haar stem doet mij een beeld vormen van haar oma en de band die ze nog steeds hebben. Al is haar oma niet meer hier.
*Gedicht* Jij • Met je verdriet om hen • Die in je hart • Voor altijd zullen zingen • Jij • Ik ben jou • En jij bent mij •
Ik heb zin om hem te zien. Als ik naar de plek loop waar we hebben afgesproken voel ik alleen dat. Er zijn geen andere gevoelens die tussendoor lopen te klooien. Geen verwachtingen, geen angsten.
Eens in de zoveel tijd ben je weer even bij me. Al draag ik je altijd met me mee, als de trilling van een klank die voor altijd in mij blijft. Soms echter, zwelt de trilling aan en stopt het even met achtergrond muziek te zijn. Dan ben je er helemaal. Eventjes.
Het is druk in het cafe. Hij is Frans en de vriend van een vriendin van mij. Hij spreekt Engels gesausd met het typisch Franse accent. Om hem te kunnen verstaan moet ik me concentreren. En dus focus ik me op bloemen die voor mij op de houten tafel staan. Ik negeer de mensen om me heen en hun geluid veranderd in een constant zoomgeluid. Hij vertelt over een documentaire die hij zag over twee Franse geliefden. Samen maakten ze ooit muziek. Zij schreef, hij componeerde.
Dat de zon
Voor jou mag schijnen
Je raakt
Met haar kleine en fijne stralen
Daar waar jij haar het hardste nodig hebt