Hoe zou het zijn als je lichaam niet meer doet wat het vroeger deed. Als je langzamer loopt dan dat je liep, pijn hebt daar waar het nooit pijn deed. Hoe zou het zijn om in de spiegel te kijken en waterige ogen terug te zien kijken. Je haar dat zijn kleur verloren is en dunner is geworden. Je vel dat gerimpeld is en in te grote hoeveelheden aan je lijf lijkt te hangen.

Ik duik knettermoe mijn bed in. Ik rol alleen nog even op mijn zij om de wekker te zetten. Het is nog niet eens acht uur. Door mijn witte gordijnen schijnt sluimerend licht. Ineens hoor ik weer de kinderstemmen in de straten klinken, zoals ze vroeger klonken. Alleen was het toen nog iets vroeger, en was ik net door mijn moeder binnengeroepen.

“Wilt u dit katje ook aaien?” vraagt hij mij. “Je hoeft geen u te zeggen hoor, zo oud ben ik ook nog weer niet” zeg ik als ik over de vloer naar hem toeschuif om het kleine witte katje dat hij in zijn armen houdt te aaien. “Hoe oud bent u dan?”vraagt hij me. Hij en zijn jongere zusje staren mij gespannen aan.