"Help me dan toch" roep ik geïrriteerd terwijl ik mijn voet zover mogelijk probeer op te tillen om bij de deurklink van de achterdeur te komen. In mijn handen een net iets te zware pot. Mijn zus doet net op dat moment de achterdeur voor me open.
"Ik was al onderweg om je te helpen maar...."
"JA" snauw ik haar af. Ik negeer haar verdere woorden en loop door. Langs Jelle in de keuken die erg geconcentreerd naar de afwasborstel in zijn hand kijkt.
Ik stap onder de warme stralen van de douche. Ik laat mijn hoofd naar achteren vallen en voel de stralen water langs mijn gezicht lopen. Voor het eerst deze ochtend is het water en niet mijn eigen tranen die ik op mijn gezicht voel.
‘Nu is mijn vader dood’ schiet er door me heen. Beneden ligt mijn vader. Nog in zijn bed, in z’n pyjama. De dekens verfrommeld door zijn doodsstrijd en de onze.