Ik weet nog dat ze tegen me zei dat ze het raar vond te accepteren dat ze misschien op vrouwen viel. “Volgens mij val ik gewoon op een persoon, op wie iemand is. En niet op een geslacht". Is dat raar?” had ze er weifelend aan toegevoegd. “Nee", had ik gezegd, "ik vind dat niet raar". Waarom weet ik niet maar ik moet aan het gesprek van jaren geleden terug denken als ik in de trein zit. Ik zat te meimeren over de toekomst, de verre, verre toekomst die ik niet meer mee ga maken.