‘Haar zus is best slim, maar ik denk dat Marjolein het niet zo ver gaat schoppen’ had mevrouw Algera tegen mijn ouders gezegd waar ik bij zat. Mijn zus was zojuist met vlag en wimpel geslaagd voor haar VWO en na de vakantie stonden haar niet één maar twee studies te wachten, waar ze vier jaar later ‘met genoegen’ (nog net niet cum laude) van zou afstuderen.

Ze zoeft langs me en ik vang nog een flard op van de zin die ze uitspreekt. Iets met systemen die gecheckt moeten worden maar dan in corporate woorden die direct mijn hoofd uit fladderen, terwijl ik nog zo mijn best doe om ze te onthouden. Een leeg kinderzitje pronkt voor op haar fiets zie ik, als ik mijn hoofd nog even omdraai in de richting die ze op fietst. Waarschijnlijk is ze hard op weg om het kindje dat daarin hoort op te halen van de crèche.