The best kiss is the one that has been exchanged a thousand times between the eyes before it meets the lips.
Jaren geleden, tijdens de afscheidmusical van de kleuters waarin we Doornroosje naspeelden was ik geobsedeerd door 'de kus'. Een van mijn beste vriendinnen was Doornroosje. En de knapste jongen van de klas de prins. Ik was trouwens de dwerg met de grote flaporen, alsjeblieft, dank je wel, maar dat geheel terzijde.
Ik hef mijn gezicht op, en ga op mijn tenen staan. Hij moet echter de grootste afstand afleggen, met z'n bijna 2 meter. "Doeg" zeg ik. "Doei" zegt hij. Ik reken op een zoen op m'n wang, maar voel een zoen op m'n mond. Niet half wang, half mond zoals toen we elkaar hallo begroeten eerder op de avond en wat ik onder een foutje had geschaard.
“Oke, we gaan mediteren” zeg ik tegen hem. Hij glimlacht alsof ie het schattig vindt dat ik dat zeg, maar het niet gaat doen. Dan gaat hij toch tegenover me op de grond zitten. Mijn benen leg ik in kleermakerszit, en mijn handen leg ik op mijn knieën. Ik knipoog naar hem en doe mijn ogen dicht.
Hij is er al als ik binnenkom. 'Oja, zo zag hij eruit', denk ik. Op slag ben ik zenuwachtig, want dat was ik niet toen ik van huis wegfietste. Ik begroet hem en merk dat ik ineens zo zenuwachtig ben dat ik over mijn woorden begin te struikelen. Ik voel mijn wangen rood worden.